Redundantie: gevaar bij correctie van tekst

Redundantie speelt ook op woordniveau maar dat is dan van een ander karakter. 
Dat maakt dat de correctie van teksten veel moeilijker dan het lijkt!

In een woord zitten weinig 'overbodige' letters. Maar door een tekst te lezen ontstaan verwachtingen over de vervolgwoorden. En als na 10 woorden in het elfde woord een tik- of zetfout zit, lezen we daar snel overheen, omdat we het woord verwachten; een verwachting opgebouwd door benodigde betekenis van dat elfde woord en bevestigd door de vorm die dat woord 'ongeveer' heeft.
En zo lezen we in een zinnetje makkelijk heen over het woord 'klant' ook als daar eigenlijk 'krant' zou moeten staan.
De beste manier om te ontkomen aan het gevaar van redundantie is te zorgen dat de corrector niet bevattelijk is voor de betekenis of inhoud van de tekst; ogenschijnlijk vreemd maar zeer effectief: van achteren naar voren lezen! Dan ontneem je jezelf de mogelijkheid om door de inhoud op sleeptouw genomen te worden.
 

Een extreem voorbeeld van redundantie:

Vlgones een oznrdeeok op een Eglnese uvinretsiet mkaat het neit uit in wlkee vloogdre de ltteers in een wrood saatn. Het einge dat blegnaijrk is is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de jiutse patals saatn. De rset van de ltteers mgoen wllikueirg gpletaast wdoren en je knut vrelvogens gwoeon lzeen wat er saatt. Dit kmot odmat we neit ekle ltteer op zcih lzeen, maar voroal het wrood als gheeel.

Het is ook precies deze redundantie die gebruikt wordt bij de malafide e-mailberichten die we 'spam' noemen. Wij begrijpen wat er bedoeld wordt, ook als een woord fout wordt geschreven; de filtertechnieken, om ons te vrijwaren van spam kunnen daar echter niet mee omgaan; daarom weten wij dat met het woord v1agra hetzelfde bedoeld wordt als met viagra, maar de filtersoftware kan er niet zelf voor kiezen een op deze manier geschreven woord ook tegen te houden.